Przejdź do zawartości

Karl Ridderbusch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Ridderbusch
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1932
Recklinghausen

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1997
Wels

Typ głosu

bas

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Karl Ridderbusch (ur. 29 maja 1932 w Recklinghausen, zm. 21 czerwca 1997 w Wels[1][2]) – niemiecki śpiewak operowy, bas.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się u Rudolfa Schocka, który odkrył jego talent śpiewaczy podczas konkursu młodych artystów w Düsseldorfie[1]. W latach 1957–1961 studiował w Essen u Clemensa Kaiser-Bremego[1]. Zadebiutował w 1961 roku w Münster, następnie w latach 1963–1965 występował w Essen, a od 1965 roku związany był z Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie[1][2]. W 1967 roku jako Hunding w Walkirii wystąpił na festiwalu w Bayreuth, następnie był regularnie gościem tegoż festiwalu do 1977 roku[2]. W 1967 roku rolą Hundinga debiutował także w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie powrócił w 1976 roku jako Hans Sachs w Śpiewakach norymberskich[1][2]. Gościnnie występował w Paryżu (1967, 1978), Covent Garden Theatre w Londynie (1971, 1973), Wiedniu (od 1968) i na festiwalu w Salzburgu (od 1967)[1]. W 1996 roku zakończył karierę sceniczną[1].

Zdobył sobie międzynarodowy rozgłos jako interpretator ról w operach Richarda Wagnera, m.in. Hagen w Zmierzchu bogów, Król Marek w Tristanie i Izoldzie, Daland w Holendrze tułaczu[1][2]. Ponadto kreował m.in. role Barona Ochsa w Kawalerze srebrnej róży Richarda Straussa, Borysa Godunowa w Borysie Godunowie Modesta Musorskiego, Doktora w Wozzecku Albana Berga[2]. Wykonywał też role buffo: Bartola w Weselu Figara, Osmina w Uprowadzeniu z seraju, Falstaffa w Falstaffie[1]. Pozostawił po sobie liczne nagrania płytowe[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 388. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2983. ISBN 0-02-865530-3.